11. Pokhara

Wat een verademing is het om hier te zijn! Het toeristendeel ligt dichtbij het meer en dat betekent frissere lucht, meer groen, minder stof, minder hectisch verkeer en vooral meer ruimte. Hopelijk trekken hier mijn verkoudheid en hoest door vervuiling en airco hier weer weg.
De eerste paar dagen voelde ik me vooral erg alleen, zo zonder groep waar ik toch vrij intens bijna 2 weken hele dagen mee heb opgetrokken. Ik verlangde terug naar de bergen en berglucht, de uitzichten, het ritme van vroeg opstaan, een eind lopen, eten, weer lopen, eten en slapen. In theorie zou ik nog een meerdaagse wandeling kunnen doen, dit keer in het Annapurna gebergte, maar het zou nooit vergelijkbaar zijn met Everest en wellicht tegen kunnen vallen. Daarnaast heb ik een deel van mijn trekkingspullen die ik verder niet dacht nodig te hebben meegegeven aan groepsleden die aan het eind van de maand naar huis gaan. Ik besloot mezelf te hervatten en een paraglide te boeken. Wat is dat geweldig! Je hebt het gevoel dat je zweeft en dan heb je ook nog uitzicht over het meer en de bergen. De acrobatische toeren had de paraglide-instructeur wat mij betreft achterwege mogen laten, want ik werd er nogal misselijk van. Daarnaast deed ik 2x de zonsopgangtour (ja, dus ook 2 dagen achtereen vroeg opstaan...), wandelde ik een keer terug omlaag vanaf het uitzichtpunt, voer ik over het Fewameer, bezocht ik de vredespagode, ging ik naar het centrum van Pokhara en reisde ik naar het Begnasmeer. In eerste instantie kostte het moeite om mensen te ontmoeten, maar nu het hotel wat drukker is gaat dat gemakkelijker. Daarnaast ben ik zelf misschien ook wat toegankelijker nu ik mijn draai meer gevonden heb.
Momenteel is er een religieus Hindi festival aan de gang, feest van het licht. Wat ik er concreet van merk is dat veel huizen zijn versierd met lichtjes, er op straat door kinderen dansacts worden opgevoerd, begeleid door traditionele muziek die precies zo hard staat dat alles vervormt. De meiden in traditionele kleding, de jongens in spijkerbroek. Op de stoep maken mensen met wit krijt en gekleurd poeder tekeningen. De acts trekken bekijks van de locals en een enkele toerist. Iedereen staat waar plek is, ook al is dat op de straat. Auto's, scooters en brommers kunnen er niet goed langs. Met heel wat getoeter komt het toch allemaal goed. Ik kan veel zeggen, maar autorijden kunnen ze hier!