26. Vervoer, deel 2

Al in Nepal merkte ik dat de mensen in Azië creatief zijn in het vervoeren van mensen of spullen per scooter. Het hele gezin gaat gerust op 1 scooter op pad of de bagage wordt zo geladen dat de bestuurder er nog net bij past. In Maleisië hetzelfde, maar Vietnam spant de kroon. Zelf zat ik - niet geheel vrijwillig - achterop de scooter met een fiets op schoot. De fiets had die dag nogal te lijden gehad doordat ik samen met Dario (zie blog Brunei, ik trof hem in Vietnam weer) eerst in een vallei op een landweg door de modder ploeterde die soms tot onze enkels kwam. In de vallende schemer fietsten we weer terug naar het dorpje. Best een uitdaging, want er staan geen lantaarnpalen en ook de fietsen hadden geen licht. Diverse brommers en scooters reden zonder licht en met de loslopende honden en koeien was het een uitdaging alles op tijd te zien en te ontwijken. Gelukkig hebben onze telefoons een zaklamp en heb ik mijn hardlooplichtjes bij me, maar na 10 minuten fietsen kreeg ik een klapband. We staan aan de kant van de grote weg op 8 km van het dorp en het is nu echt aardedonker. Ik besluit de verhuurder te bellen en na flink wat aandringen komt hij er per scooter aan. Ik moest achterop gaan zitten en de fiets vasthouden om hem zo weer terug te rijden. Al rijdende slingert het stuur alle kanten op en we besluiten dat dit niet werkt. Hij stopt, stapt af, zet de fiets op zijn kop en tilt hem op. Of ik hem op deze manier dwars tussen ons in kan vasthouden. Daar gaan we in slakkentempo over de grote weg. Niet mijn meest comfortabele rit, maar uiteindelijk kwam alles weer goed.